طی چند هفته گذشته چند نفر از خوانندگان سوالاتی به صورت عمومی و شخصی در وبلاگ پرسیده اند که به بیشتر آنها در نظرات وبلاگ یا به صورت خصوصی پاسخ داده ام.

فکر کردم شاید پاسخ های داده شده برای دیگر خوانندگان نیز جالب باشد، در نتیجه چکیده ای از آنها را در این نوشته منعکس می کنم.

لطفا توجه داشته باشید که کلیه مطالب نوشته شده حاصل تجربه نسبتا کوتاه کاری در اینجا و گاهی صحبت با دوستان و همکاران ایرانی و غیر ایرانی است. موارد بیان شده صرفا نظرات شخصی من بوده و توصیه می کنم برای کسب اطلاعات دقیق تر نظرات دیگران را هم شنیده و مقایسه کنید.

مقایسه بازار کار Net. و Java در استرالیا و ایران:
حتم دارم در ایران آمار دقیقی در این رابطه وجود ندارد و در اینجا هم پس از جستجو در وب آمار رسمی پیدا نکردم. اما به صورت شهودی و با مقایسه تعداد آگهی های استخدام در یک بازه مشخص زمانی، به نظر می رسد که بازار Net. در ایران گرم تر است اما در استرالیا تفاوت چندانی نداشته و هر دو از بازار مناسبی برخوردار است (اگر دوستان منبع قابل اعتمادی سراغ دارند لطفا راهنمایی کنند).
 
تقسیم وظایف و سطح انتظار کارفرما از اعضای تیم:
 در مورد سطح انتظار کارفرما، من تفاوت فاحشی با ایران احساس نمی کنم. در اینجا هم کمتر دیده ام که یک شخص صرفا به یک امر خاص بپردازد. کار من ترکیبی است از تحلیل، طراحی، برنامه نویسی، تست (البته فقط Unit Test)، مستند سازی و شرکت در جلسات. البته برای نقش های تحلیلگر، معمار، مدیر تست و ... اشخاصی در تیم وجود دارند اما درصدی از وقت هر یک از این افراد نیز به امور مرتبط دیگر اختصاص پیدا می کند (به نظر می رسد این امر در تیم های نرم افزاری اجتناب ناپذیر است).
نظر دو دوست دیگرم را اینجا و اینجا بخوانید.
 
روال کاری و متدولوژی مورد استفاده:
در این مورد نیز تفاوت زیادی احساس نمی کنم. در اینجا نیز بسیاری از امور شفاهی است و تنها موارد لازم مستند سازی می شود. مستندات زیر را بیشتر دیده ام: تعریف کار (Statement of Work) مشخصات نرم افزار (SRS)، مستند معماری، نصب و راه اندازی (Deployment) و راهنمای کاربر (User's Manual). البته هر شرکت و تیم نرم افزاری دیسیپلین های مخصوص خود را دارد و نمی توان قضاوت کلی داشت.
در تیم ما تا حد امکان سعی می شود پروژه به زیر پروژه های کوچک و قابل برنامه ریزی و کنترل شکسته شود که گاهی این زیر پروژه ها در حد ۳ تا ۴ روز و قابل اجرا توسط یک نفر کوچک می شود.
البته همانگونه که گفته شد اینجا هم انسانها جایز الخطا (!) هستند و اشتباهاتی هم انجام می شود که نمونه ای واقعی که منجر به ضرری نه چندان کم شده است در نوشته های پیشین آمده است.

 
اخذ مدارک تخصصی نرم افزار (سوال در مورد مدارک Microsoft بود):
در دست داشتن مدرک تخصصی به طور حتم در میان دیگر متقاضیان استخدام یک مزیت رقابتی محسوب می شود. البته دوستانی را می شناسم که بدون این مدارک نیز کار مناسبی پیدا کرده اند اما دوستی دیگر پس از چند ماه اقدام برای پیدا کردن کار برنامه نویسی و عدم موفقیت، با دریافت یکی از مدارک مایکروسافت (اگر اشتباه نکنم MCPD) در مدت کوتاهی موفق به استخدام شد.

 
نسخه های جدید نرم افزارها:
در این مورد هم اطلاعات دقیقی پیدا نکردم اما با اطمینان می گویم در ایران بچه های نرم افزارچی (!) خیلی سریعتر آخرین نسخه های نرم افزارها را نصب و ته و توی آنرا در می آورند!
 
 
برای اطلاع از نظر دیگر دوستان مطالعه وبلاگ های زیر را توصیه می کنم: